Wat betreft verkleden, blijven de volwassenen zeker niet achter en op Halloween hijst iedereen zich in zijn outfit voor een mooi feestje. Ik ben geheel gehuld in kranten, verkleed als 'paperboy' naar het Halloweenfeest van Joe (een collega) gegaan. En mijn outfit heeft het tot 2 uur 's nachts volgehouden :)! Een week later ben ik op een zaterdag een dag gaan 'golfsurfen' met twee collega's bij Pacifica, net onder San Francisco. Aldaar een wetsuit gehuurd en een board van Gabe geleend en het water ingestapt. Gezien de enorme hoeveelheid mensen op hun board in het water werd mij duidelijk dat dit een zeer populair Californisch tijdverdrijf is en ik moet zeggen dat ik het echt ook heel leuk vond! En zoals met zoveel dingen, lijkt golfsurfen makkelijker dan het is, want alleen al het 'catchen van een wave' is al een hele opgave. Na een dikke drie uur het water weer verlaten en helemaal stuk teruggekeerd naar Berkeley. Daarna nog drie dagen spierpijn gehad... De week daarna was het dan zover: mijn tweelingbroer Tim kwam over uit Nederland! Dat beloofde een mooie twee weken te worden :). De eerste dag San Francisco doorgewandeld en o.a. Pier 39 aan de Fisherman's Warf een bezoekje gebracht, waar allemaal zeeleeuwen liggen te slapen op een soort vlotten. Veel doen ze niet, maar ze maken wel echt een ontzettend kabaal...
De volgende twee dagen een auto gehuurd (zonder auto gebeurd het hier niet!) en de eerste dag naar het noorden gereden. Onze eerste halte was 'the Earthquake Trail'. Hier was heel goed te zien hoe de aardplaten verschoven waren tijdens de aardbeving van 1906 die heel San Francisco in de as legde. Er stond namelijk nog een authentiek stuk hek, waarvan de ene helft ongeveer 3 meter opgeschoven was. Vervolgens na Point Reyes gereden, een fijne autorit langs de kust met prachtige vergezichten.
Toen was het tijd voor wijnproeverij in de Russian River Valley! Hier in California schijnen ze ook goede wijnen te kunnen maken. We belandden in het dorpje Healdsburg, dat toevallig een soort dies had. Dat was mooi, want alle winkels waren tot laat open en overal was gratis eten, en er waren allerlei soorten muziek en het gezellig druk. Omdat iedereen goed gemutst was, was het echt heel 'cosy'! Ieg wijn geproefd, ondertussen genietend van stokbrookjes met brie en andere kazen die ik niet kende... De volgende dag zijn Tim en ik samen met Emile en zijn vriendin (die was ook over) via Santa Cruz naar Monterey gereden. In Santa Cruz weer even de boardwalk bezocht, waar een deel van de amerikaanse cultuur pijnlijk boven kwam drijven omdat het nu wel heel druk was: het aantal dikke mensen was echt niet te geloven, hoewel dat ook weer niet zo moeilijk is als je de hele dag ijs, hotdogs, hamburgers en andere 'rotzooi' naar binnen werkt... Ieg waren er dozijnen ouders met kinderen die, terwijl ze zich lekker aan het volstoppen waren met eten, vooruitstrompelden op hun witte sokken en té witte sportschoenen. Na in de op 6na oudste achtbaan van USA geweest te zijn, wat overigens een onverwacht heftige rit bleek, zijn we naar het Monterey Aquarium geweest. Hier allemaal vissen bekoekeloerd en je kan ook schollen en andere 'onderwaterwezens' aanraken, hoewel er geen snorkels waren :P.
Die zaterdag was het de dag van 'the Big Game', oftewel the California Golden Bears van UC Berkeley speelden American Football tegen Stanford in Palo Alto. Daar heen gereden met Gabe en zijn ouders waren er ook met hun hond die natuurlijk ook een Golden Bears shirt aanhad! Voor het stadion met Bart-Jan (red: van de zeilschool) afgesproken en de wedstrijd gekeken. Helaas gingen de Golden Bears keihard onderuit met 13-20 :(, dus het was na afloop alleen feest voor de Stanford-nerds, die dan ook in grote getalen het veld bestormden...
Afgezien van de aardbeving, was twee weken geleden mijn vriendin over uit Nederland, en van onze belevenissen hieronder een kort verslag. Het eerste weekend een auto gehuurd en naar Lake Tahoe gereden, ongeveer 350 kilometer van Berkeley vandaan. Toen we begonnen met rijden, zag het er zo uit:
Lake Tahoe is een redelijk groot meer (22 x 12 miles) en doordat om het meer veel bergtoppen zijn, is dit een zeer geliefd skigebied. En omdat de natuur erg mooi is, is dit een zeer geliefde plaats voor vakantiehuizen/vakantiekastelen waarvan degene aan het water een privéstrand + privésteiger hebben... Lang niet gek! Een indruk:
Op zaterdag hebben we de Rubicon Trail gelopen, een wandeling langs het water van de Emerald Bay (hieronder) met als beginpunt het Vikingsholm Castle en als eindpunt een of andere vuurtoren. 
Eerst naar de vuurtoren gelopen; de uitzichten onderweg waren werkelijk schitterend, 
echter de vuurtoren was een beetje een teleurstelling. Deze bleek uit niet meer te bestaan dan een soort houten hutje (hieronder). Dus... 
Daarna naar het Vikingsholm Castle gelopen, maar ook dit was, mede doordat het gedeeltelijk in de steigers stond, nou niet je van het. Conclusie: uitzichten +, bezienswaardigheden -. 's Avonds zijn we naar Reno, ofwel 'the biggest little city of the world', ofwel 'Little Las Vegas' gereden. Omdat Reno in de staat Nevada ligt, en daar gegokt mag worden, staat Reno vol met casino's en er komt je een redelijke hoeveelheid neon-licht tegemoet als je de stad inrijdt. 
De enige reden waarom we hier waren, was natuurlijk om te gokken en dat hebben we dus ook gedaan! Binnen is het een drukte van jewelste, maar het is vooral HUGE. Oneindige rijen met gokkasten, waaraan allerlei figuren van bedenkelijk allooi gekluisterd zaten. Mooi is natuurlijk ook om te zien dat sommige mensen het presteren om meerdere gokkasten tegelijk te 'multi-tasken', wat een beetje bizar overkomt, want waarom zou je twee keer zo snel je geld willen verliezen? Uiteindelijk toch het gepresteerd om met 25$ winst deze gekte weer verlaten... De volgende dag, een korte wandeling gemaakt door een rotsachtige omgeving, met het Eagle Lake als eindpunt. Een prachtig bergmeer, en het feit dat er bijna geen mensen waren, maakte het extra mooi:
Zaterdag een week later was het 'Gameday'. Dit is de dag waarop de California Golden Bears, het football team van de universiteit, hun wedstrijd spelen. Aangezien Football de populairste sport is in Amerika, is dit hier een big deal. Het stadion met een capaciteit van ~72.000 
De eerste stop was Santa Cruz dat het oudste strand-amusementspark van de westkust herbergt wat neerkomt op kermisattracties langs het strand. In de zomer moet dit superdruk zijn en ligt het strand 'hutjemutje', maar omdat het 'offseason' was, en bovendien in de ochtend, was het helemaal uitgestorven. De kleurige stoeltjes van de stoelenlift hingen er zelfs een beetje treurig bij...
Verder gaat de route o.a. door Pebble Beach, een privé resort. Het bestaat eigenlijk alleen maar uit belachelijk grote huizen met belachelijk grote hekken en... golfbanen. American Dream? 
U zijde gegroet,
Aan het eind van de middag was het wel weer mooi geweest in het bomenbos en was het tijd terug te rijden naar de camping. Omdat het al de hele dag redelijk gehageld/geregend had, beloofde dit niet veel goeds voor onze tent en onze slaapzakken. En inderdaad, bij aankomst bleek de tent zeiknat en de slaapzakken ook natuurlijk :). Gelukkig was de binnenkant vrijwel droog, dus de spullen in de auto, airco op heel warm en een stukje rijden. Nadat op deze manier de boel weer een beetje 'drooggereden' was, lekker vroeg onder wol gegaan. Want morgen moest het gebeuren: the climbing of the half dome. Omdat dit een lange beklimming zou gaan worden, om half vijf opgestaan. De tent en alle spullen in de auto geladen en naar Yosemite Valley gereden (wat ongeveer nog een uur was vanaf onze camping). Om 07:00h kon de tocht beginnen! En omdat het redelijk mooi weer was, veeheeel foto's gemaakt! Om de half-dome te bereiken, begin je met de 'mist-trail' en kom je langs twee watervallen: the Vernal Falls en de Nevada Falls (niet dé Nevada Falls, however). In de lente en zomer, als er veel smeltwater van de sneeuw is, schijnen deze watervallen redelijk spectaculair te zijn, maar zoals je ziet, was dat nu niet echt het geval :). 
Vernal Falls: een lief stroompje water.
Nevada Falls: een lief stroompje water. 
Het pad wordt steiler en mooie vergezichten verschijnen!
Omdat we steeds hoger komen, wordt ook de half-dome zichtbaar (hieronder, kun je de mensjes zien?)! Het is eigenlijk een enorme granieten rots, die je ondanks zijn steillheid kunt beklimmen, omdat er stalen kabels bevestigd zijn aan in de grond geslagen stokken.
Na bijna vijf uur lopen, zijn we dan eindelijk aan de voet van de Half-Dome!
Het lijkt indrukwekkend, en dat is het ook! Een aantal mensen bedenkt op de helft van de beklimming dat ze het toch niet aandurven en besluiten terug te gaan. Goed voor te stellen, aangezien als je terug moet je de hele tijd de 'leegte' inkijkt. Voor mensen met ook maar een heel klein beetje hoogtevrees absoluut geen pretje...
Om je een beetje een idee te geven van het trap gebeuren, hieronder een filmpje (en ja, ik moet naar de kapper)(en let niet op de tekst, want ik bazel maar wat...). 
Iets meer dan 27 kilometer later en na een tocht van bijna twaalf uur, komen we weer aan bij de auto. Het was een mooie dag geweest! Er hoefde alleen nog maar teruggereden te worden via de Mac (sorry Trudie!!). En met met de zonsondergang die we zagen toen we het park uitreden wil ik graag afsluiten!
